Աստ­ված էլ է ար­ցախ­ցի, մենք կհաղ­թենք

Ա­լիև կո­չե­ցյալն իր թու­լա­մորթ կեր­պա­րով, սրա-նրա տա­կը մտ­նե­լով, այս դեպ­քում՝ եղ­կե­լի Էր­դո­ղա­նի, փոր­ձում է ի­րեն հա­տուկ վար­քագ­ծով ուժ գոր­ծադ­րել, ո­րը, ա­մեն դեպ­քում, ձա­խող­վում է, քա­նի որ հա­կա­հար­ված տվո­ղը մե­րոնք են: Մենք հող չե՛նք տա... Պա­տե­րազմ­նե­րը մեր գի­տակ­ցու­թյունն ա­վե­լի են ի­մաս­տա­վո­րում, մեր զին­վո­րը հայ­րե­նի սուրբ հո­ղերն ու հայ­րե­նա­կից­նե­րին է պաշտ­պա­նում, իսկ ձե՞­րը: Դա­տար­կա­բա­նու­թյամբ ու ստե­րով լց­ված քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն վա­րող Ադր­բե­ջա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը չի ու­նե­ցել և չի ու­նե­նա այն, ինչ ու­նենք մենք: Ա­թա­թուր­քա­կան վա­րա­գույ­րով փա­թաթ­ված թշ­նա­մին, թի­րա­խա­վո­րե­լով Ար­ցա­խի բնա­կա­վայ­րերն ու քա­ղա­քա­ցիա­կան բնակ­չու­թյա­նը, փոր­ձում է իր ձե­ռա­գի­րը թող­նել այս տա­րեթ­վի վրա: Իր բազ­մա­հա­զար զոհ­ված զին­վոր­նե­րի, ինչ­պես նաև իր սե­փա­կան բնակ­չու­թյան վրա թքած ու­նե­նա­լով, Ա­լիևն իր ա­նուժ բա­նակն ա­ռաջ է մղում, սա­կայն հա­կա­հար­ված ստա­նա­լով, ար­դեն իսկ խու­ճա­պա­հար նա­հան­ջում են թե՛ վարձ­կան­նե­րը, թե՛ իր ոչ­խար­նե­րի հո­տը: Քա­ղա­քակր­թու­թյուն չու­նե­ցող մարդ­կանց ճա­կա­տա­գի­րը դժոխք է տա­նում...

Ա­լիևն ու Էր­դո­ղա­նը, ի­րենց վարձ­կան­նե­րով, գնում են դե­պի դժոխք: Հետ­քայլ չկա, ոչ մի հող չենք տա­լու ա­հա­բե­կիչ­նե­րին: Ի հե­ճուկս թշ­նա­մի­նե­րի մենք շե­նաց­նե­լու ենք Ար­ցա­խը, այն ա­վե­լի լավն ենք դարձ­նե­լու, որ ադր­բե­ջան­ցի կո­չե­ցյալ­նե­րը գլուխ­նե­րը գետ­նից չհա­նեն: Հա, մի բան էլ՝ Աստ­ված էլ է ար­ցախ­ցի, մենք կհաղ­թենք:

Վո­վա ԱՐ­ԶՈՒ­ՄԱ­ՆՅԱՆ
Ար­ցախ

Մեկնաբանություններ